سنگ شناسی، زمین شیمی و منشا سنگهای آتشفشانی منطقه شمال‌ غرب گناباد

محدوده مورد بررسی، در شرق ایران، شمال بلوک لوت و شمال غرب گناباد واقع شده است. این محدوده شامل برون‌زدهایی از سنگهای آتشفشانی ائوسن با ترکیب آندزیت تا ریولیتی است که واحد های نیمه عمیق و عمیق گرانیتی تا دیوریتی در آنها نفوذ کرده است. در این بررسی پتروژنز واحدهای آتشفشانی که بیشترین گسترش را دارند، مورد بررسی قرار گرفت. واحدهای پیروکلاستیک و گدازه با دامنه، ریولیت، ریوداسیت، داسیت، آندزیت، تراکیت و تراکی آندزیت در منطقه شناسایی شدند. بافت غالب این واحدها پورفیری، هیالوپورفیری و میکرولیتی و شامل کانیهای پلاژیوکلاز، آلکالی‌فلدسپار نوع سانیدین، هورنبلند، بیوتیت و کوارتز هستند. بررسیهای ژئوشیمیایی حاصل از این پژوهش، نشان می دهد که این سنگها، ماهیت کالک آلکالن پتاسیم بالا دارد و در محدوده متاآلومینوس و پرآلومینوس قرار می گیرند. سنگهای آتشفشانی غنی شدگی lree/hree (lan/ybn طیفی از 3/53 تا 15/47) و آنومالی منفی eu. (با متوسط 0/54 =eu*/eun) نشان می دهند. پایین بودن نسبت al2o3/cao+na2o+k2o و شواهد ژئوشیمی عناصر نادر خاکی و کمیاب، نشان می دهد که منشا ماگمای اولیه از پوسته بوده که در طی فرورانش شکل گرفته است. بر اساس نسبت ایزوتوپ اولیه 87sr/86sr، ماگمای شکل دهنده واحد های آندزیتی و ریولیتی از ذوب‌بخشی پوسته زیرین نشات گرفته است.