پتروگرافی و شیمی‌کانی گرانودیوریت های ائوسن تویره (جنوب‌ غرب جندق، استان اصفهان)

توده نفوذی گرانیتوئیدی تویره با سن ائوسن میانی در جنوب‌غرب جندق و در حاشیه غربی خرد قاره شرق– ایران مرکزی قرار‌گرفته است. این توده نفوذی در قسمت ‌های جنوبی و شرقی، سنگ ‌های آتشفشانی ائوسن را قطع‌کرده و خود نیز توسط بازالت ‌های آلکالن الیگوسن زیرین قطع‌شده است. سنگ ‌های سازنده این توده نفوذی گرانیت و گرانودیوریت است که گرانودیوریت ‌ها از فراوانی بیشتری برخوردارند. کانی‌های اصلی و فرعی تشکیل‌دهنده واحد گرانودیوریتی شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، ارتوکلاز، آمفیبول، بیوتیت، آپاتیت، زیرکن و اسفن است. آمفیبول ‌های گرانودیوریت ‌ها از نوع کلسیک، با mg# (میانگین 0.61) و ترکیب مگنزیوهورنبلند تا اکتینولیت دارند. دامنه ترکیب پلاژیوکلاز های این توده نفوذی از آلبیت تا آندزین در نوسان است و مرکز برخی از بلور های پلاژیوکلاز ترکیب لابرادوریت دارند. بررسی شیمی‌کانی بیوتیت ‌های این توده نفوذی نشان می ‌دهد که بیوتیت ‌های آن شبیه بیوتیت ‌های متبلور‌شده از ماگما های کالک ‌آلکالن هستند. با استفاده از دما‌– فشار‌سنجی زوج کانی هورنبلند پلاژیوکلاز، دمای تبلور 700 – 800 درجه سانتی‌گراد و فشار 1 1.15 کیلو بار (معادل عمق 3.5 – 6 کیلومتر) محاسبه‌شده است دماسنجی کلریت ‌‌ها دمای دگرسانی حدود 245‌-262 درجه سانتی‌گراد را نشان می ‌دهد. بررسی‌های پتروگرافی و شیمی‌کانی بیوتیت‌ها و آمفیبول ‌های توده نفوذی نشان‌دهنده itype بودن این گرانیتوئید است که از ماگمایی با منابع مختلط پوسته‌ گوشته شکل‌گرفته است. فوگاسیته بالای اکسیژن (2.0+> ∆fqm > یک +) در مذاب سازنده آن شاهدی برای ارتباط آن با فرورانش است.