سبک‌شناسی زبانی داستان های کوتاه جلال آل احمد

سبک واقعیتی زبانی است و سرچشمه این واقعیت در گزینش‌های زبانی نویسنده نهفته است. مطالعات سبک‌شناسی می‌تواند در درک بهتر متون ادبی راهگشا باشد. تحقیق حاضر، به توصیف و بررسی ویژگی های زبانی داستان های کوتاه جلال آل احمد می‌پردازد. نگارنده سعی دارد تا برخی از ویژگی های آوایی، واژگانی و نحوی نثر آل احمد را تعیین کند. بدین منظور بیست داستان کوتاه آل احمد، براساس روش پیشنهادی رایت و هوپ (1996) بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که آل احمد در داستان های کوتاهش، سبکی عامیانه دارد. این یافته، با شواهدی آوایی، واژگانی و نحوی در داستان های کوتاه آل احمد تایید می‌شود. فرآیندهای واجی همانند حذف واج ها و هجاها، کاربرد واژه‌ها و اصطلاحات گونه گفتاری و استفاده از اسامی و صفات ساده (بسیط) و کاربرد فراوان جملات مرکّب و معلوم از مهمترین مشخصه-‌هایی هستند که در این تحقیق مشخص و به عنوان شواهدی در تعیین سبک آثار آل-احمد معرفی شده‌اند. این سبک منحصربه فرد حاصل گزینش‌های فردی و سلیقه‌ای او، از محور جانشینی زبان فارسی و چینش آن ها در محور همنشینی است.