نقد و بررسی دو بیت از فردوسی و ملک الشعرا بهار براساس رویکرد فرمالیسم

ملک الشعرابهار، یکی از شاعران برجسته عهد مشروطه به مناسبت جنگ جهانی اول، شعری به نام « انسان و جنگ» سروده است که در این شعر‏، درپی نظیره گویی شاهنامه برآمده و گویا از دو بیت معروف داستان رستم و اسفندیار تقلیدکرده است. ازآن جاکه یکی از محورهای بنیادین مکتب فرمالیسم، توجه به شکل، فرم و صناعات ادبی بوده است، در این جستار با تکیه بر رویکرد فرمالیسم، دو بیت از سروده بهار با دو بیت از شاهنامه فردوسی مقایسه شده و مورد نقد و بررسی قرارگرفته است. در فرجام، این نتیجه حاصل شده است که علی رغم درخشش بهار در این نظیره گویی، فردوسی به شیوه ای هنرمندانه تر، موفق شده است که با توجه بیشتر به شکل، فرم، الگوهای صوتی و کاربرد ظریف عناصر بلاغی و ادبی بر غنای شعر خود بیفزاید و ادبیت کلام را به شکلی برجسته تر در شعر خود نمایان سازد.