تحلیل بوطیقای تصویر در گفتمان رمانتیک نیما یوشیج

اگرچه رمانتیسم یک مکتب ادبی است، از آن رو که سبب ایجاد شیوۀ خاصّی از نگاه و ایجاد جهان ویژه‌ای در دایرۀ فکری انسان است، می‌تواند به‌عنوان یک گفتمان ادبی نیز مطرح شود. نیما یوشیج از نخستین گروندگان به چنین گفتمانی در شعر معاصر فارسی است. او پایبندی خود را به چنین نگاهی در برخی از اشعارش به‌خوبی نشان داده و تصاویری در آن‌ها پدید آورده است که همراه و همسو با تفکّر غالب بر فضای فکری شعر است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد نیما با شناخت دقیقی که از مکاتب ادبی غرب داشته، به‌صورت خودآگاه به سرودن اشعاری پرداخته است که ویژگی‌های رمانتیسم را به‌روشنی می‌توان در آن‌ها یافت. همچنین تصاویر این اشعار، تصاویری با خصلت‌های طبیعت‌گرایانه، نوستالژیک، فردیت‌محور، متمرکز بر فضای ذهنی و خردستیز هستند که هارمونی و هماهنگی خود را با گفتمان مسلّط بر شعر اعلام می‌کنند.

Imagery Poetics in Analysis of Nima Yoshij’s Romantic Discourse

Although romanticism is a literary school, it can also be considered as a literary discourse since it creates a particular perspective and a special world in the sphere of human thought. Nima Yoshij is one of the first proponents of such a discourse in contemporary Persian poetry. He has showcased his commitment to such a view in some of his poems and has created images in them that are in line with the dominant thought in the intellectual space of the poem. The results of this study show that Nima, with his accurate knowledge of Western literary schools, has consciously composed poems in which the characteristics of Romanticism can be easily found. Also, the images in these poems are naturalistic, nostalgic, individualistic, imaginative, and antirationalist, which declare their harmony and cadence with the dominant discourse of the poem.