طبقه‌بندی و رده‌شناسی «تکرار بلاغی» و انواع آن در بلاغت زبان‌های فارسی و انگلیسی با رویکرد تطبیقی

تکرار بلاغی، مبحثی در قلمرو علم بدیع است که سبب برجسته‌سازی معنا در سخن و ایجاد موسیقی در کلام می‌شود. این مقاله به بررسی هم‌سنج و طبقه‌بندی و رده‌شناسی تکرار بلاغی و انواع آن در بلاغت زبان‌های فارسی و انگلیسی پرداخته، به روش کتابخانه‌ای و براساس مکتب آمریکاییِ ادبیات تطبیقی انجام شده ‌است. بدنۀ اصلی این پژوهش را طبقه‌بندی و رده‌شناسی انواع تکرار بلاغی در بلاغت زبان‌های فارسی و انگلیسی تشکیل می‌دهد و این نتیجه حاصل شده ‌است که صنعت تکرار در این دو زبان در تعریف، مشابه یکدیگرند و گونه‌هایی از تکرار در قلمرو این دو زبان را می‌توان معادل یکدیگر قرار داد. همچنین برخی از مصادیق تکرار، باعث ایجاد قالب‌های شعری در هر دو دیدگاه می‌شود؛‌ امّا از وجوه تمایز آن‌ها باید به توجّه منظّم و دقیق این مبحث در بلاغت فارسی و آشفتگی آن در بلاغت انگلیسی، متاثر بودن بلاغت فارسی از بلاغت عربی و نمود رگه‌هایی از بلاغت ارسطویی یا یونانی در زبان انگلیسی و وجود گونه‌هایی ازجمله تکرارالصدره در بلاغت انگلیسی و عدم اشاره به آن در بلاغت فارسی اشاره کرد.

Classification of rhetorical repetition and its types in Persian and English rhetoric: A Comparative Approach

Rhetorical repetition is a topic in the realm of figurative speech that helps the foregrounding of meaning and music in speech. This article comparatively investigates  the classification of rhetorical repetition and its variants in  Persian and English rhetoric.  As an archival research methodologically following the American School of Comparative Literature, the main aim  is to classify the types of rhetorical repetition” in the rhetoric of Persian and English languages. The findings of the study suggests that, in the realm of both languages, repetition as a device is similar in definition and some of its types can be considered as equal.  Furthermore, some instances of repetition give rise to poetic forms in both perspectives. However, there are their distinctive aspects to be taken into consideration. The subject has received careful and systematic attention in Persian rhetoric, whereas English rhetoric is more chaotic and disorderly. While the Persian rhetoric is influenced by the Arabic rhetoric, the traces of Aristotelian or Greek rhetoric and the existence of varieties such as the repetition of alSadrah in the English rhetoric can be discerned.