سبک‌شناسی کاربرد منادا در مثنوی‌ معنوی و دفتر هفتم منسوب به مولانا

در میان آثاری که به مولانا نسبت داده‌‌‌‌اند، دفتر ‌هفتم شهرت و اهمیتی بیشتردارد. پژوهش حاضر به بررسی یکی از ویژگی‌های سبکی پرکاربرد در مثنوی و دفتر هفتم می‌پردازد.با توجه به کاربرد گستردۀ منادا درمثنوی و دفتر‌ هفتم و همچنین انتساب این دفتر به مولانا، پژوهش حاضر به مقایسۀ سبکی خطاب‌ها، تشابهات و تفاوت‌‌های دو اثر در کاربرد منادا پرداخته است. از آنجا که جمله‌های ندایی، جمله‌هایی گفت‌وگومحور هستند، کاربرد متفاوت خطاب‌های شاعر، کمک شایانی در شناسایی دیدگاه‌ها، نگرش و سبک فردی خواهد داشت. نتایج حاصل از پژوهش، گویای آن است که مولانا با استفاده از شیوه‌های بلاغی و ابزارهای ادبی، موفقیت بیشتری در ایجاد ارتباط با مخاطب و القای پیام خود حاصل کرده و سراینده دفتر هفتم با وجود تلاش در نظیره‌گویی، توفیقی چشمگیر در این مسیر به دست نیاورده است.

Stylistics of Vocative Case Usage in Mathnawi Ma’navi and Daftare Haftom

Among the works attributed to Mowlana, Daftare Haftom (the Seventh Book) is more popular and important. The present study was conducted to investigate one of the most common stylistic features found in Mathnawi and Daftare Haftom. Given the wide usage of the vocative cases in Mathnawi and Daftare Haftom, and attributing this book to Mowlana, the present study sought to conduct a stylistic comparison of addresses, similarities, and differences between the two works in using vocative case. Since sentences with vocatives are speechoriented, various applications of addresses by the poet would help identify perspectives, attitudes, and personal styles. Results of the present study indicated that Mowlana has been more successful in communicating with the audience and inducing his message using rhetorical methods and literary tools. However, the composer of Daftare Haftom failed to achieve much success in this regard, despite his efforts in creating stylistic poems.