آموزش زبان فارسی به‌ غیرایرانیان: نگرش مدرّسان دربارۀ به‌کارگیری متون ادبی

همان‍گونه که نگرش‌های درونی ما بر رفتارمان اثر می‌گذارد، نگرش‌های آموزشی ما نیز بر رفتارهای کلاسی‌مان، از جمله انتخاب محتوای آموزشی درسی تاثیرگذار است. یکی از موضوعات مطرح در آموزش‌کاوی‌ زبان فارسی، بهره‌گیری از متون ادبی در کلاس‌های فارسی‌آموزان غیرایرانی است. این پژوهش به بررسی نگرش مدرّسان دربارۀ به‌کارگیری متون ادبی در آموزش زبان فارسی به ‌غیرفارسی‌زبانان می‌پردازد. برای این کار، از پرسش‌نامه‌ای حاوی 45 پرسش استفاده شد. شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی 26 نفر از مدرّسان مرکز آموزش زبان فارسی به ‌غیرفارسی‌زبانان بودند. نتایج به‌دست‌آمده از اطلاعات پرسش‌نامه‌‌ها حاکی از آن بود که در مجموع، از نظر مدرّسان، استفاده از متون ادبی در آموزش زبان فارسی به ‌غیرفارسی‌زبانان دارای نقش مثبت و معنی‌دار است. از یافته‌ها چنین برمی‌آید که واژه‌ها و نمادهای به‌کاررفته در متون ادبی برای فارسی‌آموزان دشوار است. برای یادگیری مهارت‌های زبانی، از جمله گفتاری، نوشتاری و شنیداری ناکارآمد هستند؛ امّا مهارت خوانش و گنجینۀ واژگانی را بهبود می‌بخشند. از دیدگاه مدرّسان، محیط‌های فرهنگی و اجتماعی در متون ادبی برای فارسی‌آموزان ناآشنا و شناسایی نمادهای فرهنگی به‌کار‌رفته در متون ادبی فارسی دشوار است؛ امّا به شناخت هنجارهای فرهنگی، آداب و رسوم کشور ما منجر می‌گردد. مدرّسان، داستان‌گویی را در اولویت برای استفاده در کلاس قرار می‌دهند. همچنین یافته‌های جانبی نشان می‌دهد جنس، سن، مدرک تحصیلی و سابقۀ تدریس مدرّسان، تاثیری بر نگرش آنان درباره نقش متون ادبی درآموزش زبان فارسی ندارد.

Teaching Persian to NonIranian Language Learners: Teachers’ attitude towards the use of literary texts

Just as our inner attitudes influence our behavior, our educational attitudes affect our classroom behaviors, including the choice of curriculum content. One of the issues in the Persian language didactic is the use of literary texts in Persian language classes for nonIranian learners. This study examines teachers’ attitudes toward the use of literary texts in teaching Persian to speakers of other languages. A 45item questionnaire was used for this purpose. The participants in the survey were 26 teachers of the Persian language. The results indicate that the use of literary texts has a positive and significant role in the teaching of the Persian language to speakers of other languages. Findings show that words and symbols used in literary texts are difficult for Persian language learners. Literary texts are dysfunctional to develop language skills such as speaking, writing, and listening. But it improves reading skills and vocabulary. From the teachers’ perspective, cultural and social environments in literary texts are unfamiliar to Persian language learners, and it is difficult to identify the cultural references and symbols used in Persian literary texts, but they can lead to the understanding of Persian’s cultural norms and customs. The teachers prioritize storytelling for classroom use. Likewise, the findings suggest that gender, age, educational background, and teaching history do not influence the teachers’ attitudes about the role of literary texts in teaching the Persian language to speakers of other languages.