بررسی علم معانی در غزلهای شفیعی کدکنی

علم معانی از جمله علومی است که کاربرد هنرمندانه آن در متون نظم جایگاه والایی دارد، هر شاعر یا نویسنده ای بر حسب فراخور مورد نیاز خویش از آن برای زیبا سازی و جذب مخاطبان بهره برده است. شفیعی از جمله شاعرانی است که علم معانی را به خوبی و با انسجام کامل در غزلیاتش به کار برده و اغراض ثانویه ی هر بخش را به خوبی و با دقت در اشعارش گنجانده است. وی جملات خبری و انشایی را با رعایت موازین دستوری با دقت و بهره گیری از علم معانی در بطن غزلیاتش جای داده است و معانی ثانوی ای را که مد نظر داشته به خوبی قابل فهم نموده است، استفاده از حصر و قصر در کنار وصل و فصل با زیر مجموعه های هر کدام، زیبایی غزلیاتش را دو چندان نموده است که در این پژوهش نگارنده با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی به استخراج شواهد مثال از باب علم معانی در غزلهای شاعر مذکور نموده و ضمن توضیحی مختصر در هر باب، آن را برای مخاطبان توضیح و تبیین نموده ایم.

Investigating the knowledge of Rhetorical in Shafiee’s lyric poems

Rhetoric is one of the fields in which its artistic use has a prominent stand in the verse contexts. Each poet or writer has used it to beautify his work and attract the audience based on their needs. Shafiee is one of the poets who used the science of rhetoric thoroughly with complete coherence in his sonnets, and included the secondary intentions of each section well and carefully in his poems. He has put indicative and originative sentences by regarding to grammatical rules carefully and using knowledge of rhetoric in the interior of his sonnets. And he has made intelligible of what has considered as a secondary meaning. The use of Siege and palace beside the connection and season with subcollections of each one has doubled the beauty of his sonnets. In this research, the author has used an analyticaldescriptive method to extract exemplary evidence about the knowledge of rhetorical in the poet’s sonnets. The following attempt is made to introduce it in brief.