جلوه‌های هنجارگریزی رئالیسم ایرانی در شعر دورۀ پهلوی دوم

برجسته شدن شعر یک دوره و رسیدن به سبک و زبانی نو، به هنجارگریزی و کنارگذاشتن فرم، زبان، موضوع وتصویرهای سنّتی و رایج غیرکارآمد نیاز دارد که این روند در شعر دورۀ پهلوی دوم به‌خاطر عوامل گوناگون، مخصوصاً نیاز جامعۀ ایران، انجام شد. نویسندگان در  این مقاله با بررسی شعر این دوره در چهار موضوع اجتماعی، سیاسی، چریکی و مذهبی، به پژوهش جلوه و گسترش رئالیسم ایرانی توجّه کرده، شاهدهایی از شاعران این دوران که با هنجارگریزی، شعرشان برجسته شده است، ارائه کرده‌اند. همچنین با توضیح و تحلیل اشعار شاعران، مهم‌ترین عناصر آن را با مثال‌هایی بیان کرده، به این نتیجه دست یافتند که هنجارگریزی موضوعی و دیگر اشکال هنجارگریزی، باعث برجستگی شعر این دوره و جلوه و گسترش رئالیسم ایرانی شد که دارای مفاهیمی متفاوت و برجسته‌تر از دیگر رئالیسم‌ها و هویتی تازه برای جامعۀ ایرانی و شعر فارسی است. رئالیسمی که علاوه بر داشتن نشانه‌های دیگر، دارای نشانه‌های دینی و مذهبی است که در زندگی مردم ایران به‌عنوان واقعیتی بزرگ تاثیر  فراوانی دارند و جلوۀ آن در شعر فارسی، باعث برجستگی آن شده است.

Iranian Realist Manifestation in the Second Pahlavi Era

The prominence of poetry of a period, and achieving a new style and language requires normevasion and abandoning the form, language, theme, subjects, and traditional useless images that this process was done in the poems of the second Pahlavi era due to various factors, especially the needs of Iranian society. This article, which named as Iranian Realist Manifestation in Second Pahlavi Era, has focused on studies on development and manifestation of Iranian realism by studying the poetry of this period in four subjects: social, political, partisan and religious. For this purpose, the authors began examining the nomadism and foregrounding, based on formdealing and thematic look, and brought evidence from the poets of this era by explaining and analyzing the poems of the poets. They presented the most important elements of them by examples, and therefore they concluded that thematic normality and other forms of normevasion caused prominence of the poetry of this era and the manifestation and development of Iranian realism, which has different meanings and more prominent than other realism and a new identity for Iranian society and Persian poetry. The realism which has other signs, also has religious and sacred indications, the manifestations of which could be seen in the lives of the Iranian people as a great reality, and its effect on Persian poetry has caused prominence of it.