بررسی اندیشه‌های اکسپرسیونیستی در شعر شاعران برجسته زن معاصر

اکسپرسیونیسم یا تعبیرگرایی مکتبی است در ادبیات، نقاشی و سینما که در اوایل قرن بیستم در مهد تفکر، آلمان به وجود آمد. در ادبیات، اکسپرسیونیسم روشی است که جهان را از دریچۀ عواطف و احساسات می نگرد که می توان آن را نشانۀ تمایلات هنرمندانی تلقی کرد که در جامعۀ صنعتی و روبه رشد اوایل قرن بیستم زندگی می کردند و بر آن شدند که ضمن ارائۀ تعریفی از جامعۀ سرمایه داری و ملال و عذابِ تمدن امروز، با هدف ایجاد شیوه های موثر و کارآمد در برابر بحران های پیشِ روی انسانِ مدرن، گرد هم آیند تا با ارائۀ الگو هایی در برابر نظم موجود و نفی قالب های سنتی، زمینه های آزادی بشری را فراهم آورند.  از سوی دیگر با نظر به اینکه اکسپرسیونیسم دیدگاهی اجتماعی فرهنگی به مسائل زندگی انسان دارد، در ادبیات، پرداختن به این مقوله مسائل مختلف ادبی به ویژه جنبه های زبانی و بلاغی را تحت الشعاع خود قرار می دهد، از این رو در این جستار برآنیم تا ضمن ارائه مختصاتی از  مکتب اکسپرسیونیسم و پیوند آن با ادبیات، به بررسی جنبه های مختلف شعری از بزرگ بانوان شاعر ایرانی از جمله : پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی، ژاله اصفهانی و طاهره صفارزاده از منظر این مکتب و ساختار زبانی و بلاغی مربوط به آن بپردازیم.