آوای عشق در دو اثر «سوانح» و «عبهرالعاشقین» مقایسه و بررسی برجسته‏ سازی‏های زبانی دو اثر

از جمله رویکردهای عرفا از ابتدای تالیفات عرفانی و از زمان آمیزش فلسفه با عرفان، عشق است که در هر دو شکل زمینی و آسمانی آن در آثار عرفانی بازتاب یافته است. از اولین کتب مستقل در این زمینه که آثار پس از خود را جهت داده‏اند، «سوانح» احمد غزالی و «عبهرالعاشقین» روزبهان بقلی است. اگرچه این دو اثر بر  محور یک موضوع و در یک عصر به نگارش درآمده‏اند، در حوزۀ زبانی بسیار از هم متمایزند. در این مقاله میزان و کیفیت کاربرد دو گونۀ برجسته‏سازی در «سوانح» و «عبهرالعاشقین» بررسی می‌شود تا بتوان دریافت که هر یک از چه قالبی برای بیان مفاهیم عرفانی خود بهره جسته و این قالب چه اندازه در انتقال مضامین موثر بوده است.تفاوت در معنی و پیام سبب شده است یکی از آثار به آرایش زبان بیشتر متمایل شود و دیگری معنا را در مرکز توجه مخاطب قرار دهد.

The Sounds of Love in two Works: "Savaneh" and "AbhrAlasheqhin" (Comparing and studying language for graundings in two works)

Love is one of the mystical approaches from the beginning of mystical writings and the time of the fusion of philosophy and mysticism, that in both terrestrial and celestial is reflected in mystical works. Some of the first and Independent books in this field that have affected the works after them arr "Savaneh" of Ahmad Ghazali and "Abhar Al Asheghein" of Roozbahan Baqli. Although these works were written around a theme and at the same time, are very distinct in the field of language. In this study, we check the highlighting and the quality of use of these books to know that any work utilized which format to express it's mystical concepts and how much it has been effective in transmission of the themes. The difference in meaning and message has caused one of them to incline toward Arrays of Language more than the other and Second have more attention to means.