بررسی جایگاه زبان در سبک غزلیات عرفی شیرازی

عرفی شیرازی، شاعر باریک اندیش و خیال پرداز قرن دهم هجری (999-963) است که با وجود عمر کوتاه خود زمینه ساز رواج سبکی تازه در شعر فارسی شد. این شاعر که نگاه تیزبین و ذهن سرشار و خلاقی دارد، هم در خلق مضامین تازه و هم در ابداع ترکیبات و لغات بدیع، موفق عمل کرده و مضمون آفرینی تازۀ خود را در یک سطح زبانی خلاق با ویژگی هایی خاص و ابتکاری شکل داده است. در این مقاله سعی بر این است با بررسی غزلیات این شاعر، برخی ویژگی های اصلی سطح زبانیِ شعر وی  با نگاهی سبک شناسانه و از دیدگاه صرف و نحو تجزیه و تحلیل شود. به این منظور کوشش شده است با ارائه نمونه های مختلفی از غزلیات عرفی، شاخصه‌های ویژۀ صرفی و نحوی سبک او که بسامد بیشتری دارد، بررسی شده و وجوه ممیّزۀ شعر او از این زاویه بیان شود. یافته های پژوهش نشان می‌‌‌دهد، عرفی در اشعار خود با استفاده از ویژگی های صرفی و نحوی زبان فارسی به نوآوری هایی در واژه و ترکیب سازی دست یافته است. شیوه این پژوهش کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی است. مرجع اصلی پژوهش و پایه تحلیل ها غزلیات عرفی است.

The review of the language position to the lyric style of Orfi Shirazi

“Orfi Shirazi” is a subtle and imaginative poet in the tenth century of hegira (963999) who in despite of his short life has been become the propagation plotting of the new style to the Persian poem. This poet who has a sharpsighted look and an over filled mind has been successful either to the new content creation or to the innovation of the new compositions and words. By this way, he forms his own creation of content in a creative language level with the special and innovative features. In this essay, some of the main features of language level of his poem have been studied with a stylistic look, by reviewing lyric of his poet and it's inflection and syntax has been analyzed. The results show that Orfi has come up with innovations in words and combinations by Morphological and syntactic features of Persian language. The research is based on library studies and descriptiveanalytic method and orfi’s Qazals are used as a source of analysis.