بررسی نقش مبانی انسان‌شناختی صدرالمتالّهین در تحلیل مدینة فاضله

نظریه‌ «مدینه‌ فاضله» به عنوان نظریه‌ای در حوزه‌ سیاست، از یونان باستان تاکنون، از جمله‌ مباحث مهم در حکمت عملی بوده است. با توجه به تاثیرپذیری حکمت عملی از حکمت نظری و به ویژه مباحث انسان‌شناسی، این سوال مطرح است که با توجه به نوآوری‌های صدرالمتالّهین در انسان‌شناسی، آیا تحوّلی در تحلیل «مدینه‌ فاضله» نیز صورت می‌گیرد، یا نه؟ بنابراین، مسئله‌ اصلی نوشتار حاضر این است که مبانی انسان‌شناختی صدرایی چه نقشی در تحلیل یا تکمیل نظریه‌ مدینه‌ فاضله دارد؟ برای پاسخ به این سوال، نوشتار حاضر ابتدا با استفاده از روش «نقلی و توصیفی»، به تشریح مبانی انسان‌شناختی صدرایی و همچنین تبیین چیستی مدینه‌ فاضله پرداخته و سپس با بهره‌گیری از روش «تحلیلی و فلسفی»، نقش هر یک از مبانی انسان‌شناختی اختصاصی صدرالمتالّهین در تحلیل مولّفه‌های مدینه فاضله را تبیین کرده است. تبیین دقیق‌تر ویژگی‌های رئیس اول مدینه و انطباق آن با معصومان علیهم السلام، اثبات ضرورت دایمی ولایت فقیه در صورت دست‌رسی نداشتن به معصوم، اتحاد حقیقی افراد مدینه‌ فاضله با یکدیگر و با رئیس اول مدینه و تشکیل صورت نوعی خاص برای تک‌تک افراد مدینه‌ فاضله در اثر معرفت و محبت به امام جامعه، از مهم‌ترین دستاوردهای این تحقیق است.