شیوه‌ها و بسترهای مشارکت سیاسی در الگوی پیشرفت

مقاله‌ حاضر به تبیین شیوه‌ها و بسترهای مشارکت سیاسی در الگوی پیشرفت اسلامی در قالب «الگوی دوسویه‌ واگذاری کارگزاری» پس از تبیین مراد از «الگوی کارگزاری» و «الگوی واگذاری» می‌پردازد. نگارندگان مقاله بر این باورند که «مشارکت حمایتی»، «مشارکت تصمیم‌سازانه» و «مشارکت نظارتی» سه شیوه از مشارکت در الگوی پیشرفت اسلامی بر اساس الگوی دوسویه واگذاری و کارگزاری است که موجب تسهیل مشارکت حداکثری در فرایند «تصمیم‌گیری» و «تصمیم‌سازی» متناسب برای جامعه و بهره‌مندی از ظرفیت نخبگان است.تاسیس «نهاد مشارکت تصمیم‌ساز» و طرّاحی «نهاد ناظر» موجب ارائه‌ الگویی از مشارکت سیاسی در قالب «مشارکت نظارتی پیش‌برنده» و «مشارکت نظارتی بازدارنده» بوده، این الگوی مشارکت را تبدیل به الگویی «ارشادی اصلاحی» می‌کند. «دقت و فطانت در انتخاب» و توجه به «امانت‌داری»، «دانش»، «قوّت نظری و عملی» کارگزاران، «رضایتمندی مردم»، «پاسخگو بودن کارگزاران»، «شیفتگی خدمت»، همچنین «توزیع مسئولیت کارآمدی نظام» از جمله شاخص‌های این الگوی مشارکت سیاسی اسلامی است. این الگوی مشارکت، که از بستر گزینش مردمی و رقابت نخبگان محقق می‌گردد، دارای الزامات بینشی، دانشی، کنشی و گرایشی است.