پیدایش جامعۀ مدرن و تجدید بنای حقوق بشر؛ واکاوی منشا جهان‌بینی و تبارشناسی گفتمان حقوق بشر

این مقاله تلاش می‌کند تا با تحلیل تبارشناسی، پیدایش «حقوق بشر» را در دورنمایی از بستر و بنیان‌های هستی‌شناسی و انسان‌شناسی دنیای مدرن ترسیم کند؛ بشری که از «سوژۀ» عصر روشنگری و رنسانس حرکت را آغاز کرد و به سمت «فرد» و سپس، «شهروند» سیر کرده است. «عقل مفهومی» و «عقل عُرفی» در تنقیح و تقنین حقوق بشر، بر مبانی جهان‌بینی دنیای مدرن نقشی کلیدی ایفا کرده‌اند. بر اساس فلسفۀ اجتماعی مدرنیته، ترمینولوژی و حُسن تعبیرهایی خاص، پیوستگی و ملازمت با حقوق بشر را بر عهده داشته‌اند که عبارتند از: 1. فرد و فردگرایی 2- خِرَدگرایی و علم‌گرایی 3- حکومت قانون و شهروندی. در مجموع، به نظر می‌رسد حقوق بشر به‌منزلۀ متن مقدس انسان مدرنی است که در حقیقت، با سوژه‌ای انتزاعی و تهی پیوند یافته و عمدتاً ذیل «عقل ابزاری» نظام سیاسی غرب عمل می‌کند.