بررسی تاثیر تعاریف مختلف اندازه شرکت بر رتبه‌بندی شرکت‌ها و نیکویی برازش مدل‌‌ علّی نقدینگی

اندازه شرکت به‌عنوان یک متغیر معمولاً کنترلی، در بسیاری از تحقیقات اثباتی مالی و حسابداری مورداستفاده قرارگرفته است. اندازه شرکت در تحقیقات مالی و حسابداری به‌وسیله شاخص‌های متعددی از جمله ارزش دفتری دارایی، ارزش بازار شرکت (جمع ارزش بازار سهام و بدهی‌ها)، میزان فروش شرکت و تعداد کارکنان اندازه‌گیری شده است. در این پژوهش، تاثیر استفاده از تعاریف مختلف برای اندازه شرکت، بر رتبه‌بندی شرکت‌ها و همچنین بر نیکویی برازش الگوی پیش‌بینی نقدینگی (بر مبنای نسبت وجه نقد عملیاتی به فروش)، در نمونه‌ای متشکل از 120 شرکت تولیدی پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، در طی سال‌های 1385 تا 1391 موردبررسی قرارگرفته است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که رتبه‌بندی شرکت‌ها ازنظر اندازه، با تغییر در اندازه شرکت، به‌صورت معناداری تغییر نمی‌کند، ولی در الگوی پیش‌بینی جریان نقد عملیاتی، تعریف اندازه بر مبنای معیار فروش (چه با مقیاس لگاریتمی و چه با مقیاس ارزش نسبی) کمترین خطای پیش‌بینی را دارا می‌باشد.