بررسی اثر محافظه‌کاری و رشد بر سوگیری نرخ بازده سرمایه‌گذاری در مقایسه با نرخ بازده داخلی

در این پژوهش رفتار بازده سرمایه‌گذاری به عنوان تابعی از دو متغیر رشد گذشته و محافظه‌کاری نامشروط حسابداری مورد بررسی‌ قرار می‌گیرد. به این منظور، 61 شرکت که اطلاعات موردنیاز آن‌ها برای دوره 5‌‌ ساله ‌مورد‌‌ پژوهش، 90-86 در دسترس ‌بود، انتخاب ‌شدند. منظور از رشد سرمایه گذاری، میزان رشد مخارج تبلیغات، تحقیق و توسعه بوده و مفهوم محافظه‌کاری مورد نظر در این پژوهش، محافظه‌کاری نامشروط ناشی از انتقال مستقیم مخارج تحقیق و توسعه و تبلیغات به حساب هزینه می‌باشد. رشد سرمایه‌گذاری‌ها بسته به بالاتر و یا پایین تربودن از یک سطح بحرانی که به واسطه نرخ بازده داخلی سنجیده می‌شود، ممکن است رشدی هموار یا متهورانه باشد. به منظور آزمون فرضیه‌ها، از الگوی رگرسیون به روش داده‌های ترکیبی بهره‌گرفته ‌شد. نتایج نشان ‌می‌دهد‌ با توجه به وجود محافظه‌کاری در‌ حسابداری، رشد‌ بالاتر در سرمایه‌گذاری‌ها منجر به بازده سرمایه‌گذاری‌ کمتر می‌شود. به طور‌ معکوس، در حسابداری محافظه‌کارانه‌تر نرخ بازده سرمایه‌گذاری افزایش خواهد‌ یافت، مشروط بر اینکه سرمایه‌گذاری‌ها به طور هموار در یک افق زمانی رشد نمایند.