بررسی تاثیر مدیریت سود بر کیفیت سود شرکت‌های دارای بحران مالی

در این پژوهش مدیریت سود در شرکت‌های دارای بحران مالی و تاثیر آن بر کیفیّت سود این شرکت‌ها در مقایسه با سایر شرکت‌ها، در طول سال‌های 1383 الی 1388 مورد بررسی قرار می‌گیرد و از داده‌های 32 شرکت دارای بحران مالی و 82 شرکت دیگر استفاده می‌شود. معیار شناسایی شرکت‌های دارای بحران مالی شمول ماده 141 قانون تجارت است. یافته های پژوهش نشان می‌دهد که شرکت‌های دارای بحران مالی در مدّت چهار سال قبل از شمول ماده 141، با شیوه‌های دستکاری اقلام تعهدی و دستکاری فعالیت‌های واقعی به نسبت سایر شرکت‌ها به صورت بیشتری به مدیریّت سود پرداخته اند. دستکاری اقلام تعهدی با استفاده از الگوی اقلام تعهدی اختیاری کاسزنیک (1999) و دستکاری فعالیّت های واقعی توسط الگوی جریان‌های نقدی غیرعادی روی‌چودهری (2006)، اندازه گیری می‌شود. در مرحله بعد، تاثیر مدیریّت سود صورت گرفته بر کیفیّت سود، با معیار محافظه‌کاری مشروط ارزیابی می‌گردد. جهت اندازه‌گیری محافظه‌کاری مشروط از الگوی بال و شیواکومار (2005) استفاده می گردد. آزمون محافظه کاری مشروط نشان می دهد که برخلاف انتظار، هر دو گروه از روش‌های حسابداری غیرمحافظه‌کارانه استفاده می‌کنند. بنابراین، با وجود اعمال بیشتر مدیریت سود در شرکت‌های دارای بحران مالی، کیفیت سود اندازه‌گیری شده با معیار محافظه کاری مشروط در هر دو گروه یکسان بوده و تفاوتی ندارد.