بررسی رابطه بین دوره تصدی حسابرس و مدیریت سود

این مطالعه رابطه میان طول دوره تصدی حسابرس و میزان مدیریت سود را در مورد 133 شرکت از شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1379 تا 1385 مورد بررسی قرار می‌دهد. در این تحقیق ابتدا رابطه میان دوره تصدی حسابرس و قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری به عنوان انعطاف پذیری در مدیریت سود مورد آزمون قرار گرفته است که نتایج نشان می‌دهد با افزایش دوره تصدی حسابرس، انعطاف‌پذیری مدیریت در استفاده از اقلام تعهدی اختیاری افزایش می‌یابد. سپس در بررسی رابطه میان دوره تصدی و سطح اقلام تعهدی اختیاری، نتایج به رابطه منفی معناداری رسیده که بیانگر این ادعا است که مدیریت از انعطاف‌پذیری به وجود آمده در جهت منفی استفاده می‌کند. بنابراین با توجه به یافته‌های این تحقیق می‌توان گفت وجود رابطه طولانی مدت میان صاحبکار و حسابرس، باعث افزایش انعطاف‌پذیری مدیریت در استفاده از اقلام تعهدی اختیاری می‌گردد؛ اما این استفاده بیشتر در جهت کاهش سود (محافظه‌کارانه) است.

auditor tenure and earnings management

this paper examines the relationship between the length of auditor tenure and the extent of corporate earnings management. in particular, we test the relationship between the length of auditor tenure and the magnitude of absolute discretionary accruals, using a sample of 133 firms over the period 1379 to 1385. we find a positive relationship between the tenure and absolute discretionary accruals. these findings show that as auditor tenure increases, the reporting flexibility in management using discretionary accruals rises. we also examine the relationship between auditor tenure and signed discretionary accruals. we find a significant negative relationship that is consistent with the view that management uses reporting flexibility to reduce reported earnings.