بررسی تاثیر چرخۀ عمر بر تجدید ساختار شرکت در شرایط درماندگی مالی

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر چرخۀ عمر بر تجدید ساختار شرکت در شرایط درماندگی مالی است. روش: جهت طبقه‌بندی اطلاعات از تجزیه و تحلیل خوشه‌ای استفاده شد. همچنین چرخه عمر با روش الگوهای جریان ‌نقد دیکینسون (2011) و درماندگی مالی با الگوی تعدیل‌شده زیمسکی (1384) محاسبه گردید. بدین منظور داده‌های 100 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1389 تا 1393، مورد مطالعه قرارگرفتند. یافته‎ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که چرخۀ عمر تاثیر مثبت و معناداری روی تجدید ساختار شرکت دارد. همچنین چرخۀ عمر و تجدید ساختار شرکت روی سطوح درماندگی مالی، تاثیر مثبت و معناداری دارد. سایر نتایج نشان داد چرخۀ عمر شرکت روی تجدید ساختار مالی، تجدید ساختار عملیاتی و تجدید ساختار دارایی تاثیر مثبت و معناداری دارد، درحالی‌که چرخۀ عمر روی تجدید ساختار مدیریتی تاثیر معناداری نداشت. نتیجه‎گیری: کلیه شرکت‌ها در طی چرخه عمر خود از تجدید ساختار استفاده می‌کنند و شرکت‌های درمانده در مراحل پایانی چرخه عمر خود از استراتژی های تجدید ساختار بیشتری استفاده می‌کنند. بنابراین، هر چه شرکت‌ها به مراحل پایانی چرخۀ عمر خود نزدیک می‌شوند، تمایل بیشتری به استفاده از این استراتژی‌ها نشان می‌دهند، درحالی‌که طی مراحل مختلف چرخه عمر، نسبت به وجود یا عدم وجود تغییرات مدیریتی نمی‌توان اظهار نظر کرد.

Impact of Life Cycle on Corporate Restructuring while in Financial Distress

Objective: The aim of this study is to investigate the impact of life cycle on corporate restructuring while in financial distress. Method: This study uses cluster analysis to classify data, and the Dickinson cash flow patterns (2011) to calculate life cycle as well as the Zmijewski modified pattern (2005) to determine financial distress. A sample of 100 companies listed in the Tehran Stock Exchange during 2010 to 2014 was surveyed. Result: The results indicated life cycle has positive and significant effect on corporate restructuring. Also, life cycle and corporate restructuring have positive and significant effects on the level of financial distress. Additionally, results showed that corporate life cycle has positive and significant effects on financial restructuring, operational restructuring and asset restructuring, whiles life cycle lacks significant effects on managerial restructuring Conclusion: The companies use restructuring during their life cycle, and distressed companies use more restructuring strategies in the last stages of their life cycle. Hence, as companies reach the final stages of their life cycle are more likely to use these strategies. We cannot comment on presence or absence of managerial changes during different stages of the life cycle.