الگویی برای پیش‌بینی نکول شرکتی در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: نکول شرکتی یکی از پدیده‌های ناخوشایند در طول زندگی هر بنگاه اقتصادی است. هزینه‌ها و مخاطره‌های نهفته در این رویداد باعث شده است طی چهار دهه گذشته، مدل‌های مختلفی برای پیش‌بینی و اندازه‌گیری آن ابداع و ارائه گردد. با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش قصد دارد با استفاده از داده‌های نمونه‌ای متشکل از 100 شرکت از صنایع منتخب فهرست‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، الگویی برای پیش‌بینی نکول شرکتی ارائه کند. روش: در این پژوهش، ابتدا با استفاده از مطالعه اسنادی و روش دلفی فازی، عوامل و متغیرهای بالقوه تاثیرگذار بر روی نکول شرکتی شناسایی می‌شود، سپس محرک‌های نکول شرکتی به‌شکل تجربی با استفاده از تکنیک مدل‌سازی معادلات ساختاری کمترین مربعات جزئی معرفی و الگویی جهت پیش‌بینی آن در بورس اوراق بهادار تهران ارائه می‌گردد. یافته‌ها:بر اساس نتایج پژوهش، نسبت‌های سود خالص به مجموع دارایی‌ها، سود عملیاتی به مجموع دارایی‌ها، سود انباشته به مجموع دارایی‌ها، دارایی‌های جاری به بدهی‌های جاری، سرمایه در گردش به مجموع دارایی‌ها، وجوه نقد به بدهی‌های جاری، بدهی‌های جاری به مجموع دارایی‌ها، مجموع بدهی‌ها به مجموع دارایی‌ها، خالص جریان نقدی عملیاتی به فروش و خالص جریان نقدی عملیاتی به مجموع بدهی‌ها را می‌توان به‌عنوان محرک‌های نکول شرکتی در بورس اوراق بهادار تهران معرفی کرد. نتیجه‌گیری: مشاهده شد که در بورس اوراق بهادار تهران، صرفاً نسبت‌های حسابداری به‌عنوان محرک‌های نکول شرکتی معرفی شده‌اند و سایر محرک‌های بالقوه شامل متغیرهای بازار، نماگرهای کلان اقتصادی، عوامل غیرمالی و معیارهای کیفیت سود، نقشی در پیش‌بینی این رویداد ندارند.

A Model for Predicting Corporate Default in Tehran Stock Exchange

Objective: The corporate default is one of the most abrasive events in the life of a corporation. Costs and risks inherent in this event have caused various models be advised and introduced within the past four decades to measure and predict the corporate default. Considering the importance of the subject, this study aims to introduce an appropriate model for predicting the corporate default in the selected industries in the Tehran Stock Exchange, TSE, using a sample of 100 firms. Method: In this study, first, the factors affecting the corporate default were identified by conducting library research and applying the fuzzy Delphi method. Second, the drivers of corporate default were introduced, and then, a default predicting model in the TSE framework was introduced, using partial least squares structural equation modeling (PLSSEM). Results: The findings showed that the following ratios could be considered successfully the drivers of corporate default in the TSE: net income to total assets,earnings before interest and tax to total assets, retained earnings to total assets, current assets to current liabilities, net working capital to total assets, cashto current liabilities, current liabilities to total assets, total liabilities to total assets, cash flow from operating activities to sales, and cash flow from operating activities to total liabilities. Conclusion: It is found that in the TSE only the accounting ratios could be accepted as the corporate default drivers. The other potential drivers such as market variables, macroeconomic indicators, nonfinancial factors, and earnings quality measures do not play any role in corporate default predicting in the TSE.