تاثیر محافظه‌کاری حسابداری بر میزان تامین مالی از بانک‌ها و موسسات مالی در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش، رابطۀ بین محافظه‌کاری مشروط و نامشروط حسابداری را با میزان تامین مالی از بانک‌ها و موسسات مالی، در نمونه‌ای متشکل از 138 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زمانی 1384 تا 1393 بررسی می‌کند. همچنین، در این پژوهش، میزان تاثیر محافظه‌کاری مشروط و نامشروط در اخذ تسهیلات مالی از بانک‌ها و موسسات مالی، مقایسه شده است. به منظور سنجش محافظه‌کاری مشروط از معیار خان و واتز (2009) و برای اندازه‌گیری محافظه‌کاری نامشروط، از معیار بیور و رایان (2000) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش محافظه‌کاری مشروط و نامشروط، حجم تسهیلات دریافتی شرکت‌ها از بانک‌ها و موسسات مالی افزایش می‌یابد. به بیان دیگر، بانک‌ها و موسسات مالی، تمایل بیشتری به اعطای وام به شرکت‌هایی دارند که درجۀ بالاتری از محافظه‌کاری را اعمال می‌نمایند. همچنین، یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که محافظه‌کاری مشروط نسبت به محافظه‌کاری نامشروط، تاثیر بیشتری بر حجم تسهیلات دریافتی شرکت‌ها از بانک‌ها و موسسات مالی دارد.