مطالعۀ اثر ریزساختار و اندازۀ دانۀ فولاد AISI1045 بر میزان سخت شدگی سطح طی فرآیند سنگ زنی عمیق با راندمان بالا

هدف این مطالعه بررسی تاثیر ریزساختار فولاد و اندازۀ دانه بر میزان سخت شدگی سطحی پس از فرآیند سنگ زنی عمیق با راندمان بالا است. نمونه‌هایی با ریزساختارها و اندازۀ دانه های مختلف طی عملیات حرارتی خاص آماده سازی و عملیات سنگ زنی با شرایط ثابتی روی آنها انجام شده است. پس از اتمام فرآیند، سختی سطح قطعات اندازه گیری شد و پس از مقایسه با مقادیر سختی اولیه مشاهده شد که میزان سخت‌شدگی سطحی به ریزساختار مواد و سختی اولیه آنها وابسته است. با افزایش سختی اولیه در نمونه ها تا یک حد بحرانی، میزان سخت‌شدگی سطحی طی فرآیند سنگ زنی افزایش می یابد. اما با افزایش سختی اولیۀ نمونه ها و گذر از حد بحرانی مذکور، میزان سخت-شدگی سطحی کاهش می یابد. هم‌چنین مشاهده گردید اندازۀ دانۀ ریزساختار با سختی سطح نمونه پس از فرآیند سنگ زنی رابطۀ قابل ملاحظه ای دارد. هر چه اندازۀ دانۀ ریزساختار کوچک‌تر باشد میزان سخت شدگی بیشتری مشاهده می گردد. این روند به‌طور مشابه برای نمونه های نورد شده نیز مشاهده گردید، به طوری که سنگ زنی در راستای دانه های کشیده شده، سخت شدگی نسبتاً بیشتری را نسبت به سنگ زنی در راستای عمود بر جهت دانه های نورد شده پدید می آورد.