تدوین استراتژی رسانه‌ای به منظور مدیریت بحران سوانح هوایی

به دلیل عدم برنامه‌ریزی و نبود یکپارچگی فرماندهی اطلاع‌رسانی در مواقع بروز یک سانحه و نبود مدل مدون ارتباطات بحران، صنعت حمل‌ونقل هوایی در ایران، همواره در استفاده از ظرفیت‌های رسانه‌ای به‌منظور مدیریت بحران سوانح ناموفق بوده است. هدف مقاله حاضر، تدوین استراتژی رسانه‌ای به‌منظور مدیریت بحران سوانح هوایی است. بدین منظور در پارادایم تفسیری مبتنی بر روش‌شناسی کیفی، از روش نظریۀ داده‌‎بنیاد استراوس و کوربین استفاده شده است. 22مصاحبۀ عمیق و نیمه‌ساختاریافته با نمونه‌گیری نظری و فن گلوله‌برفی با مدیران، متخصصان و کارشناسان صنعت هوانوردی و رسانه انجام شد. مقولۀ هسته‌ای پژوهش، «ظرفیت رسانه‌‌ای در مدیریت بحران» نام گرفت. با کدگذاری و تحلیل محتوای مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته، تعداد 183کدباز استخراج شد. پس از تجمیع کدها، تعداد 28زیر طبقه و تعداد 15طبقه در قالب درون‌مایه اصلی به‌عنوان راهبردها شناسایی شد. براساس تحلیل یافته‌ها، این نتیجه حاصل شد؛ با تدوین استراتژی رسانه‌ای، قبل از بحران، شیوه تولید و توزیع محتوا بازنگری، برنامه جامع ارتباطی تدوین و تیم ارتباطات بحران تشکیل، مدیریت برنامه جامع آموزشی، شبیه‌سازی بحران و اصلاح ساختار حاکمیت در صنعت موردتوجه قرار گرفته و در حین بحران با وحدت فرماندهی رسانه‌ای، تعامل رسانه‌ای، شفاف‌سازی، صداقت، اعتماد آفرینی، هم‌پوشانی رسانه‌های سنتی و نوین، آمادگی برخورد با بحران، توسط ارزیابی‌و آسیب‌شناسی، کاهش خسارات و تبعات منفی سوانح هوایی فراهم می شود. با بازبینی پوشش رسانه‌های محلی و ملی و بین‌المللی، بررسی نقاط قوت و ضعف وتجربه‌اندوزی، از تکرار اشتباهات در آینده جلوگیری و اقدام و عمل از قبل از بحران آغاز و تا پایان بحران و بعضاً به صورت دائمی ادامه می‌یابد.

Developing a media strategy in order to manage the air accident crisis

Due to the lack of proper planning and the integrity of the information command in the event of an accident incident, as well as the lack of a clear and codified model for crisis communication, the air transport industry in Iran has always unsuccessful to use media capacity to accidents Manage. The main goal of this paper is to develop a media strategy to manage the air accident crisis. The grounded theory of Strauss and Corbin has been used in the interpretive paradigm which was based on qualitative methodology. In the precrisis period, reviewing the method of content production and distribution, formulating a comprehensive communication and educational program, and the crisis are predicted and simulated with the emphasis on the time. The crisis will be further enhanced by the unity of media command, media engagement, transparency, honesty, confidencebuilding, overlapping traditional and modern media, preparedness to deal with the crisis, by assessing the probability and vulnerability, as well as reducing the damage and negative consequences of air accidents.Using this strategy, and through assessing the probability and vulnerability, as well as reducing the damage and negative consequences of air accidents, the planned programs and media actions in times of crisis and preparedness to deal with it will be much more effortless and straightforward. Finally, local, national and international media coverage will be investigated. Also, by examining the strengths and weaknesses of the crisis management system, we gain experiences that will help us prevent the repetition of possible mistakes in the future.