بررسی تجربی میزان استحکام باقیمانده سازه های هواپیما در اثر پدیده‌ پیری

مقوله فرسودگی وسایل پرنده یکی از مسایل مهم در ارزیابی قابلیت پرواز آنها می باشد. در بخش سازه، میزان استحکام باقی مانده بعد از گذشت سنوات خدمتی وسایل پرنده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا در این مقاله به این موضوع پرداخته شده است. به منظور ارزیابی میزان تاثیر فرسودگی بر میزان استحکام سازه های هوایی، نمونه هایی از سازه های تعدادی از هواپیماهای جنگی فرسوده نهاجا تهیه شده و آزمایشات کشش استاتیکی و شکست بر روی آنها انجام پذیرفته شده است. به منظور ارزیابی نتایج، آزمایشات مشابه بر روی مواد خام کارنکرده انجام شده است. همچنین در این راستا مقادیر کتب مرجع نیز استخراج گردیده است. آزمایشات کشش بر روی بخش هایی از پوسته بالایی و پایینی فلپ لبه حمله هواپیما در دو جهت نورد و عمود بر آن انجام پذیرفته است. آزمایشات چقرمگی شکست بر روی پوسته پایینی بال و پوسته بالایی بین دو بال در جهات مختلف انجام شده است. نتایج بیانگر این موضوع است که به علت قابلیت رسوب سختی آلیاژ بکار رفته در سازه های مورد بررسی، مقادیر استحکامی و شکست دچار افزایش شده اند اما کاهش مقادیر چقرمگی شکست موجب شکست ترد در این زمینه خواهد شد.