یک مدل ترکیبی رگرسیون کاربری اراضی فازی برای ارزیابی کمی آثار سلامت محیطی ناشی از سناریوهای ترافیکی، نمونه مطالعاتی: شهر اصفهان

در این مقاله، روش جدیدی برای مدل‌سازی کمی آثار سلامت محیط ناشی از سناریوهای ترافیکی پیشنهاد شده است. برای این منظور، دو مدل مبتنی بر سیستم‌های استنتاج فازی سلسله‌مراتبی عرضه شده است. در توسعه مدل مورد استفاده برای ارزیابی تاثیر سیستم حمل و نقل در غلظت ذرات معلق، از داده‌های مربوط به یک مدل پراکنش استفاده شده است. مدل رگرسیون کاربری اراضی فازی حاصل افزون بر مزایایی همچون امکان مدل‌سازی تغییرات غلظت آلاینده با رزولوشن بالا، حجم پردازش مناسب و لحاظ‌کردن برهمکنش میان انتشار و فرایندهای آب‌وهوایی، امکان استفاده از داده‌های توصیفی و غیرقطعی را نیز دارد. برای توسعه مدل مورد استفاده در ارزیابی تاثیر غلظت ذرات معلق ناشی از ترافیک در سلامت، از یک متریک‌ حاصل از مطالعات اپیدمیولوژیک استفاده شده است. مدل پیشنهادی قابلیت‌های متریک مذکور را، با ایجاد امکان مدل‌سازی عدم قطعیت ارتباط میان پارامترها و عدم قطعیت مقادیر پارامترها، بهبود داده است. برای افزایش کارآیی هر دو مدل، از ساختار سلسله‌مراتبی مبتنی‌بر مسئله و تولید و تنظیم هم‌زمان توابع عضویت و مجموعه قواعد ازطریق یادگیری استفاده شده است. برای بررسی کارآیی روش پیشنهادی، تاثیر سه سناریوی ترافیکی در سلامت محیطی در شهر اصفهان ارزیابی شده است. از میان سناریوهای یادشده، طرح مناطق کم‌انتشار و طرح زوج و فرد، به‌ترتیب، بیشترین و کمترین مزایای مرتبط با سلامت محیطی را دارند. نتایج حاصل نشان می‌دهد روش پیشنهادی برای ارزیابی سلامت محیطی، در مقایسه با روش‌های مشابه، دقت و کارآیی مطلوبی دارد.