ارائه مدلی برای بهینه‌یابی تخصیص کاربری اراضی جهت ذخیره آب مجازی با استفاده از الگوریتم‌های فراابتکاری

امروزه یکی از محدودیت‌های موجود، در زمینه منابع آب، ضعف راهکارهای مرتبط با مدیریت منابع آب است. ازجمله راهکارهای مدیریتی برای بهبود این مشکل، تخصیص بهینه کاربری با رویکرد آب مجازی است. در تحقیق حاضر، مدلی برای بهینه‌یابی تخصیص کاربری با رویکرد ذخیره آب مجازی، با استفاده از الگوریتم‌های فراابتکاری ژنتیک (nsgaii،ga) در اراضی آبادی حاجی‌لک واقع در بخش سیمینه شهرستان بوکان (استان آذربایجان‌غربی) ارائه شده است. پس از تهیه لایه کاربری اراضی و آماده‌سازی آن در سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) و تهیه ضرایب توابع هدف، تخصیص کاربری با استفاده از الگوریتم‌های فراابتکاری ژنتیک، با توجه ویژه به کاهش مصرف آب مجازی، بهینه شده است. نتایج نشان می‌دهد الگوهای کاربری پیشنهادی در سناریوی آب مجازی، به‌ترتیب، در الگوریتم‌های ga و nsgaii ، 29 و 35 درصد مصرف آب مجازی را کاهش داده است. این مدل می‌تواند، به‌منزله سیستم پشتیبان تصمیم، نقش موثری در تصمیم‌گیری مدیران براساس اهداف گوناگون ایفا کند. همچنین، آزمون تکرارپذیری، زمان اجرا و همگرایی الگوریتم‌ها در مدل حاکی از برتری الگوریتم nsgaii بر ga است؛ به‌طوری‌که الگوریتم nsgaii، در مقایسه با الگوریتم ga، دارای زمان کمتر در اجرای مدل است و همگرایی بیشتر و واریانس کمتری در آزمون تکرارپذیری از خود نشان می‌دهد. استفاده از الگوریتم‌های فراابتکاری در بهینه‌یابی تخصیص کاربری با رویکرد آب مجازی را می‌توان نوآوری موضوعی این تحقیق بیان کرد.