مقایسه نتایج تخمین تبخیر و تعرق واقعی حاصل از مدل‌های متریک و سبال، با استفاده از تصاویر سنجنده‌های مودیس و etm+

افزایش محصول به تامین نیاز آبی گیاه وابسته است؛ درنتیجه، تخمین درست نیاز آبی گیاه هم به تولید محصول کمک می‌کند و هم در مدیریت منابع آب تاثیر دارد. الگوریتم‌های سبال و متریک از مهم‌ترین و پرکاربردترین روش‌های باقی‌مانده بیلان انرژی برای برآورد تبخیر و تعرق واقعی با استفاده از داده‌های سنجش ‌از دور محسوب می‌شوند. بر همین اساس، هدف از تحقیق حاضر بررسی نتایج تبخیر و تعرق واقعی با اجرای مدل‌های متریک و سبال در دشت قزوین است. به‌منظور ارزیابی نتایج برآورد تبخیر و تعرق واقعی، از دو سنجنده با قدرت تفکیک زمانی و مکانی متفاوت (تصاویر سنجنده مودیس[1] ماهواره ترا و سنجنده etm+ ماهواره لندست 7) استفاده شد. در این زمینه، داده‌های ایستگاه هواشناسی قزوین و نیز داده‌برداری لایسیمتری، به‌منظور صحت‌سنجی نتایج الگوریتم متریک و سبال، به‌کار رفت. نتایج مدل‌های متریک و سبال با مجموع ده تصویر از تصاویر سنجنده مودیس ماهواره ترا و سنجنده etm+ ماهواره لندست 7، با داده‌برداری‌های لایسیمتری گیاه ‌مرجع چمن در سال 1380 ارزیابی شدند. سنجنده مودیس با 88/0r =، 91/1 rmse= و 85/0 se= میلی‌متر بر روز و سنجنده etm+ با 00/1 r=، 91/0rmse= و 09/0 se= میلیمتر بر روز در مدل متریک، در مقایسه با مدل سبال، برآوردی دقیق‌تر از داده‌برداری لایسیمتر دارند و در این تحقیق، مدل متریک به‌منزله مدل برتر برای برآورد تبخیر و تعرق واقعی در منطقه دشت قزوین توصیه می‌شود.