ارزیابی کارآیی روش‌های درون‌یابی برای تخمین ph و ec خاک (مطالعه موردی: بخش درودزن در استان فارس)

انتخاب مناسب ترین روش درون یابی به‌منظور تخمین ویژگی‌های خاک منطقه نقش مهمی در استراتژی‌های آب و مدیریت کشاورزی ایفا می‌کند. همچنین ازآنجاکه ویژگی‌های خاک در زمان و مکان تغییر می‌کند، تحلیل متغیرهای فضایی خصوصیات خاک برای نشان‌دادن اکوسیستم‌های خاص اهمیت دارد. هدف از این تحقیق بررسی دقت پنج روش درون یابی فاصله وزنی معکوس، چندجمله‌ای عام، چندجمله‌ای موضعی، تابع شعاع محور و کریجینگ برای تخمین پارامترهای ec و ph خاک است. بدین منظور، 48 پروفیل در 15 دهستان موجود در بخش درودزن، واقع در استان فارس حفر شد. تمامی مقادیر ec و ph مربوط به عمق 30-0 سانتیمتر اول خاک است. برای بالابردن دقت مطالعه، روش‌های درون یابی در مدل‌ها و توان‌های گوناگون مقایسه شد. ترسیم نیم‌تغییرنما در gs^+ نشان داد داده‌های ph و ec بهترین برازش را به‌ترتیب در مدل گوسن و کروی دارند. همچنین براساس مقادیر به‌دست‌آمده از معیارهای ارزیابی خطا شامل rmse، mse، mae، r^2 و mbe بهترین روش درون یابی با کمترین خطا به‌منظور تهیه نقشه‌های پراکنش مکانی پارامترهای ec و ph خاک انتخاب شد. نتایج برتریِ روش lpi با توان دو و روش idw با توان یک برای فاکتور ph را نشان می‌دهد. همچنین روش کریجینگ در مدل گوسن و idw با توان یک به‌ترتیب بیشترین دقت را برای پارامتر ec در منطقه مورد مطالعه نشان دادند. افزون بر این، نتایج نشان داد دقت روش rbf و gpi به‌نسبت سایر روش‌ها پایین تر است.