کاربرد روش‌های زمین‌آمار و gis در مکان‌یابی مناطق مستعد سیستم‌های آبیاری در مناطق خشک و نیمه‌خشک (مطالعه موردی: دشت خالدآباد بادرود)

در سال‌ها‌ی اخیر، اهمیت آب زیرزمینی به‌مثابه منبع مهم تامین آب در مناطق خشک و نیمه‌خشک به‌دلیل برداشت بی‌رویه از آن دوچندان شده است. برداشت بی‌رویه سبب افت سطح ایستابی آب در بسیاری از مناطق کشور شده است و با جایگزین‌کردن روش‌ها‌ی آبیاری نوین به‌جای روش آبیاری سنتی می‌توان از روند افت سفره و درنتیجه بیابان‌زایی جلوگیری کرد. کیفیت آب آبیاری از محدویت‌ها‌ی مهم توسعه‌ آبیاری تحت فشار در مناطق خشک و نیمه‌خشک به‌شمار می‌آید. هدف پژوهش حاضر شناسایی مناطق مستعد آبیاری تحت فشار در دشت خالدآباد با استفاده از تکنیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زمین‌آمار و gis است. به‌منظور پهنه‌بندی کیفیت آب دشت از پارامترهای کیفی 11 چاه پیزومتری موجود در دشت استفاده شد. برای پهنه‌بندی نقشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کیفی از بین روش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زمین‌آماری idwو کریجینگ‌، روش کریجینگ به‌دلیل داشتن rmse و mae کمتر، انتخاب شد. با روی‌هم‌انداختن لایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کیفیت آب براساس منطق بولین، مناطق ‌با کیفیت آب مناسب برای اجرای سیستم آبیاری تحت فشار مشخص شدند. نتایج ‌نشان دادند که 9/21 درصد از منطقه برای آبیاری بارانی مناسب و 4/54 درصد از منطقه برای آبیاری قطره‌ای مناسب است. پیزومترهای استفاده‌شده برای آبیاری قطره‌ای در محدوده وسیع‌تری قرار گرفتند. بنابراین در بخش وسیعی از منطقه مورد مطالعه، سیستم‌ آبیاری قطره‌ای درمقایسه با روش آبیاری بارانی قابلیت اجرایی و راندمان آبیاری بالاتری دارد.