توصیف، مدل‌سازی و تعیین روابط توپولوژی مناطق غیرمعین

اگر چه روش‌های متکی بر منطق و مجموعه‌های فازی در بسیاری از زمینه‌های کاربردی gis به کار گرفته می‌شوند، ولی نظریه فازی مرسوم دارای محدودیت‌هایی نیز هست. با وجود علاقه شدید به استفاده از منطق فازی سنتی در بسیاری از برنامه‌های کاربردی سیستم‌های اطلاعات مکانی، منطق فازی سنتی دارای دو کاستیِ عمده است. نخست آنکه برای استفاده از نظریه فازی معمول، برای هر مشخصه باید یک تابع عضویت قطعی تعیین گردد. دیگر آنکه نظریه فازی تفاوتی را بین گزاره‌ای که از آن آگاهی و دانش ندارد و گزاره‌‌هایی که دلایل نفی و اثبات آن یکسان است، قایل نیست. مشکل دیگر نظریه فازی متداول هنگامی رخ می‌دهد که کمبود اطلاعات مرتبط وجود داشته باشد. در این حالت روش‌های متکی بر مجموعه‌های فازی به خوبی عمل نمی‌کنند. بسیاری از پدیده‌ها و عوارض جغرافیایی و به‌ویژه عوارض طبیعی، به دلایل گوناگونی دارای مرز و شکل و اندازه‌های نامعین‌اند. از این‌رو بررسی این‌گونه اشیا و روابط بین آنها جزو موضوعات مهم تحقیقی محسوب می‌شود. هدف فعالیت تحقیقی حاضر، مدل‌سازی و توصیف یک شی غیرقطعی یا فازی، یعنی شی با مرزهای نامعین و البته تهیه مبانی روابط توپولوژی چنین اشیایی در بستر نظریه فازی شهودی است. در این مقاله نشان داده خواهد شد که چگونه می‌توان شییی جغرافیایی با مرزهای نامعین را به کمک فازی شهودی توصیف کرد و به ارزیابی روابط مکانی آن با دیگر اشیای جغرافیایی پرداخت. مدل پیشنهادی، کمبودهای مدل‌های مبتنی بر نظریه فازی مرسوم را ندارد. به‌منظور تایید قابلیت مدل پیشنهادی، نحوه استفاده از مدل پیشنهادی راجع به انواع عدم قطعیت بررسی می‌شود.