تغییرات زمانی ـ مکانی الگوهای حرارتی و کاربری شهر شیراز با استفاده از داده‌های سنجنده TM&ETM+

الگوهای دمایی در کاربری‌های مختلف و میزان تاثیرگذاری آنها بر دامنه‌های دمایی در شناخت میکروکلیمای شهری بسیار اهمیت دارد. فعالیت‌های بشری و تغییر در سیمای طبیعی شهر موجب ایجاد تفاوت‌هایی از نظر دما بین مناطق مرکزی شهر و حومه آن می‌شود، که با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای می‌توان آنها را سنجش و اندازه‌گیری و پایش کرد. هدف از این پژوهش مطالعه تغییرات زمانی و مکانی الگوهای حرارتی شهری شیراز از طریق تصاویر ماهواره‌ای و تعیین مکان‌های دارای دمای بالا و بررسی نقطه‌ای به‌منظور ترسیم نقشه و تحلیل کاربری شهری است. روش تحقیق، استفاده از تصاویر ماهواره landsat سنجنده etm+، با قدرت تفکیک 60 متر از باند 2-6 (high gain) در نادیر سنجنده +etm و باند 6 سنجنده tm به‌منظور استخراج الگوی حرارتی شهر و همچنین تهیه نقشه‌های کاربری برای پایش تغییرات کاربری شهر شیراز در بازه زمانی 24 ساله بوده است. نتایج در این پژوهش نشان داد سطوح بایر خاکی فاقد پوشش گیاهی حاشیه شهر بیشترین میزان دما را دارند و در کاربرهای شهری نیز دمای بافت‌های فشرده و فرسوده شهری بیش از دیگر مناطق مسکونی است. بدین ترتیب حلقه‌های دمایی با مناطق آلوده و پرترافیک شهری انطباق دارند؛ و سردترین مناطق نیز با کاربری پوشش گیاهی منطبق‌اند. ناگفته نماند که تغییرات کاربری در دوره آماری حاکی از روندی کاهشی برای کاربری بایر به نفع کاربری شهری است. کلید‌واژه‌ها: دمای سطح زمین، جزایر حرارتی، سنجنده tm و etm+.