بررسی روش‌های تحلیل سلسله‌مراتبی AHP، LNRF و FAHP در پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش (مطالعه موردی حوضه آبخیز النگ‌دره)

زمین‌لغزش از بلایای طبیعی است که هر ساله خسارات مالی و جانی زیادی به بار می‌آورد، اما در عین حال پیش‌بینی‌پذیری از ویژگی‌های برجسته آن به شمار می‌آید. با پیش‌بینی وقوع زمین‌لغزش می‌توان از بروز و گسترش خسارات ناشی از آن جلوگیری به‌عمل آورد. یکی از روش‌های پیش‌بینی این پدیده، مطالعه زمین‌لغزش‌های الگو در منطقه و پهنه‌بندی ناحیه یا حوضه آبخیز با توجه به آن الگوست. در این مقاله سعی شده است تا با مطالعه ویژگی‌های لغزش الگو، کل حوضه آبخیز النگ‌دره که نشانه‌های بروز لغزش را به وضوح می‌توان در قسمت‌های مختلف آن مشاهده کرد، از نظر خطر وقوع لغزش به روش تحلیل سلسله‌مراتبی (ahp)، روش fahp و lnrf پهنه‌بندی کرد و ضمن مقایسه روش‌ها نقاط خطرساز را به‌منظور پایدارسازی آن تعیین کرد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که روش lnrf در مقایسه با دو روش دیگر تطابق بیشتری با منطقه دارد. در این روش، اعمال نظر کارشناسی در حداقل قرار دارد و در نتیجه امکان بروز خطا در آن کمتر است. در روش سلسله‌مراتبی به علت وجود متغیرهای بیشتر و اعمال نظر مستقیم کارشناس، امکان بروز خطا در امتیازدهی پارامترها وجود دارد. در روش fahp نیز تعیین حدود حداقل و حداکثر مقادیر موثر در امتیازدهی پارامترها مستقیماً بستگی به نظر کارشناسی دارد خطای بیشتری در آن بروز می‌یابد. بنابراین پس از مقایسه سه روش فوق، مدل به‌دست‌آمده از روش lnrf که تطابق بیشتری با شرایط محیط مورد مطالعه دارد، به عنوان مدل نهایی انتخاب شد. کلید‌واژه‌ها: پهنه‌بندی، زمین‌لغزش، تحلیل سلسله‌مراتبی (ahp)، روش فازی، gis، lnrf.