بررسی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان دارویی منطقه خشک و نیمه خشک شمال شرق استان گلستان

آگاهی از خصوصیات اکولوژیکی و پراکنش جغرافیایی گیاهان دارویی یک منطقه کمک به فعالیت های مدیریتی، حفاظتی و بهره برداری پایدار از پتانسیل آنها خواهد نمود. این تحقیق در محدوده خشک و نیمه خشک شمال شرق استان گلستان با وسعت تقریبی 24416 هکتار که دارای میانگین بارندگی سالانه 323 میلی متر و متوسط درجه-حرارت سالانه 5/16 درجه سانتیگراد می باشد، انجام پذیرفت. حداقل ارتفاع از سطح دریا در این منطقه 80 متر و حداکثر آن 1264 متر و معرف مناطق تپه ماهوری می باشد. از لحاظ زمین شناسی دارای تناوبی از رسوبات بادی (لس)، آبرفتی و دریایی می‌باشد. بررسی فلور این ناحیه منجر به شناسایی 86 گونه دارویی از 29 تیره شد. تیره های asteraceae وlamiaceae هر یک با 16 گونه دارای بیشترین گونه های دارویی در محدوده مورد مطالعه بودند. از نظر شکل زیستی تروفیت ها با 43 گونه (50 درصد) مهمترین شکل زیستی و پس از آن ژیوفیت ها با 15 گونه (44/17 درصد) و همی کریپتوفیت با 14 گونه (28/16 درصد) بیشترین تعداد گونه ها را به خود اختصاص دادند. مطالعه خاستگاه شناسایی شده نشان داد که عناصر رویشی شامل 91/27 درصد اروپا سیبری و مدیترانه ای، 74/26 درصد ناحیه مدیترانه ای و ایران و تورانی و 09/22 درصد مختص نواحی ایران و تورانی بودند. واژگان کلیدی: استان گلستان، جغرافیای گیاهی، شکل زیستی، فلور، گیاهان دارویی