اثر اسپرمین بر عمر ماندگاری و کیفیت میوه توت فرنگی رقم کاماروسا

این تحقیق از خرداد تا مهرماه 1391 در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد واحد گرمسار به منظور یافتن تیماری جهت افزایش عمر ماندگاری توت فرنگی (fragaria annanasa) انجام گرفت. برای این منظور میوه‌های توت فرنگی از گلخانه‌ای واقع در منطقه هشتگرد تهیه شدند و سریعاً به آزمایشگاه انتقال داده شدند. در این راستا تاثیر غلظتهای مختلف اسپرمین شامل صفر، 5/0، 1، 2 و 4 میلی مولار را بر عمر پس از برداشت میوه توتفرنگی رقم کاماروسا بررسی شد. میوهها در محلول‌های مورد نظر به مدت 5 دقیقه غوطه ور شده و پس از خشک شدن به سردخانه با دمای 5 درجه منتقل شدند. در روزهای اول، چهارم، هشتم و دوازدهم پس از شروع انبارداری، سفتی بافت، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، ph آب میوه، کیفیت میوه و عمر انبارمانی اندازه گیری شد. استفاده از اسپرمین به طور معنیداری باعث افزایش عمر انباری و سایر صفات کیفی میوه توت فرنگی شد، به طوری که میوههای شاهد 7 روز عمر انباری داشتند، درحالی که میوههای غوطهور شده در محلول 2 میلی اسپرمین، تا روز چهاردهم هنوز قابل عرضه به بازار بودند. استفاده از اسپرمین به طور معنی‌داری باعث حفظ سایر صفات کیفی میوه و به طور معنیداری از نرم شدن میوه طی انبارداری جلوگیری نمود. کمترین کیفیت میوه در تیمار شاهد بود به تدریج با افزایش غلظت پلیآمین تا 2 میلیمولار کیفیت و عمر پس از برداشت میوه‌ها افزایش یافت و با افزایش بیشتر به 4 میلیمولار کاهش مشاهده گردید. در مقایسه بین پلیآمینهای مورد آزمایش اسپرمین نتایج ضعیفتری از خود نشان داد.واژگان کلیدی: اسپرمین، پلی آمین‌ها، توت فرنگی، عمر پس از برداشت