رویان زایی پیکری و باززایی گیاه از تخمک گسترش نیافته پرتقال (Citrus Sinensis (L.) Osbeck)

در این پژوهش، اثر محیط‌های کشت مختلف برتشکیل کالوس‌های رویان زا و رویان‌های پیکری از تخمک گسترش نیافته پرتقال (citrus sinensis (l.) osbeck) مورد مطالعه قرار گرفت. در بررسی رویان زایی و باززایی گیاهچه‌ها، تفاوت معنی‌دار ترکیب محیط کشت در القای کالوس‌های رویان‌زا و بلوغ رویان‌ها مشاهده شد. بهترین محیط کشت جهت القای کالوس‌های رویان‌زا (80 درصد) و بلوغ رویان‌ها، محیط کشت ms دارای 500 میلی‌گرم در لیتر عصاره مالت و 50 گرم در لیتر ساکارز و 3 میلی‌گرم در لیتر bap (6 بنزیل آمینو پورین) بود. در این محیط، کالوس‌های نرم و کرم رنگ تشکیل شد و رویان‌های پیکری در مراحل مختلف تکوینی شامل کروی، قلبی، اژدری و لپه‌دار مشاهده شد. کمترین میزان کالوس رویان زا (27 درصد) و عدم بلوغ رویان‌ها در محیط کشت ms دارای 500 میلی‌گرم در لیترعصاره مالت و 30 گرم در لیترساکارز بدست آمد. کالوس‌های ایجاد شده در این محیط متراکم و به رنگ سبز روشن بودند و رویان‌های بالغ در این محیط شکل نگرفت. 2 ماه پس از انتقال رویان‌های لپه‌ای به محیط جوانه‌زنی بدون تنظیم کننده‌های رشد و با ساکارز 50 گرم در لیتر، گیاهچه ها باززایی شدند.