بررسی سبکی نمودهای عشق در غزلیات نظامی

نظامـی یکـی از بزرگتریـن شـاعران ادب غنایی بشـمار میرود که علاوه بر سـرودن داسـتانهای عاشـقانه، در غزلگویـی بـه سـبک عراقی نیـز مهارت زیادی از خود نشـان داده هـر چند که توجه کمتـری بـه آنهـا شـده اسـت. او در غزلیاتش همـان خصوصیات سـبک عراقی را بـرای مخاطبان در توصیـف عشـق بـکار میگیـرد و نـزاع بیـن عقـل و عشـق را بـه خوبی بیـان میکنـد. در میان محتـوای غزلهـای نظامـی، عشـق زمینـی و مادی بیشـتر جلوه گر اسـت. کـه ایـن از خصوصیات سـبک خراسـانی اسـت و میتـوان گفـت که وی سـبک عراقـی و خراسـانی را در غزلهایش تلفیق کـرده اسـت. نظامـی در غزلهایـش بـه توصیفات جسـمانی معشـوق اهمیـت میدهد و بـا آوردن وصفهایـی، بـه تعریـف و تمجیـد آن میپـردازد. عـلاوه بـر ایـن ،خصوصیـات اخلاقـی عاشـق و معشـوق را در غزلـش بطـور کامـل تبییـن کـرده کـه بـا اسـتفاده از شـواهد ابیـات آنها را شـرح داده ایـم .در ایـن پژوهـش بـا اسـتفاده از منابع معتبـر، کتابخانـه ای و بـا روش تحلیلی-توصیفی، نمودهـای سـبکی عشـق در غزلیـات نظامـی را شناسـایی کـرده و جلوه هـای توصیفـی آن را در قالـب سـبکی نمودهای عشـق بـرای مخاطبـان بیان نمـوده ایم.