معرفی منظومه «یوسف و زلیخا»ی آذر بیگدلی(متوفی قرن دوازدهم هجری) و بررسی ویژگیهای سبک شناسی آن

یوسف و زلیخای آذر بیگدلی مثنویی عاشقانه برگرفته از قرآن کریم است که به پیروی از یوسف و زلیخاهای پیشین، خصوصاً یوسف و زلیخای جامی و با توجه ویژه به خسرو و شیرین نظامی در عصر زندیه سروده شده است. اگرچه این داستان در ابتدا با سوز و گدازی پر شور، ناشی از عشق زمینی و یک طرفه‌ زلیخا به یوسف آغاز میشود؛ امّا در نهایت این عشق مجازی تحول یافته و به عشقی فرازمینی و ماورایی ختم میشود. در این مقاله ضمن بیان مختصر مضامین و نکات برجسته‌ یوسف و زلیخای آذر بیگدلی بر اساس شش نسخه‌ خطی بدست آمده از این منظومه، به معرفی مهمترین ویژگیهای سبک شناسی آن در سه سطح فکری، زبانی و ادبی خواهیم پرداخت.