شیوه‌های اطناب و بسط کلام در بوستان سعدی

بی‌شک بوستان سعدی (سعدی‌نامه) از درخشان‌ترین آثار تعلیمی ایران زمین و از مظاهر اعلای فصاحت و بلاغت در زبان فارسی است. آنچه این منظومه را به اثری فاخر و گرانسنگ بدل ساخته ـ غیر از استفاده استادانه از آرایه‌های لفظی و معنوی مختلف و تصویرسازی ماهرانه از راه صورخیال و همچنین جهان‌بینی برترـ شیوه خاص رفتار سعدی با ماده خام زبان و عناصر زبانی است. اطناب یکی از مهمترین این عناصر زبانی و در عین حال یکی از هنرمندانه‌ترین شگردهای سخن‌پردازی سعدی در بوستان بشمار میرود که وی در مقام خطیبی نافذ، واعظی خیرخواه و معلمی دلسوز از گونه‌های متنوع آن، به کرات و با استادی هر‌چه تمامتر، در جهت تعلیم و هدایت مخاطب بسوی سعادت بهره جسته است. این مقاله میکوشد تا ضمن معرفی و بررسی مبحث بلاغی اطناب و انواع آن به تبیین شیوه‌ها و شگردهای بسط کلام در بوستان سعدی بپردازد.