تاثیر جنگهای دهه چهل و پنجاه شمسی بر جریان مدرنیسم در ادبیات داستانی ایران

این نوشتار در نظر دارد به بررسی تاثیر جُنگهای ادبی دهه چهل و پنجاه بر جریان مدرنیسم بپردازد. داستان نویسی در ایران از دهه بیست به بعد با تب و تاب اعتراضات اجتماعی درآمیخت و داستان نویسان خود را متعهد و ملزم به بازنمایی واقعیات اجتماعی میدانستند. تسلط ادبیات متعهد بر فضای داستان نویسی ایران تا دهه چهل ادامه پیدا کرد اما این فضای تک صدایی در دهه چهل شروع به تغییر کرد، نویسندگان جوان و پیشرو گرد هم آمدند و در شهرهای مختلف ایران به تشکیل انجمن‌های ادبی متعددی دست زدند. تشکیل این انجمن‌های ادبی اغلب با انتشار گاهنامه‌هایی با عنوان جُنگ(miscellanea) همراه بود، از جمله: جُنگ بازار، جُنگ پارت، فلک الافلاک، جُنگ هنر و ادبیات جنوب و... در این جنگها نویسندگان و مترجمان ایرانی به اهمیت تغییر در نگرش، زبان و فرم در ادبیات داستانی ایران اشاره کردند و علاوه بر چاپ مقاله‌هایی درباره مدرنیسم و تمهیدات آن، کوشیدند با انتشار ترجمه‌هایی از آثار مدرنیستی غرب و همچنین داستان‌های کوتاه فارسی از نویسندگان مدرنیست ایران، جریان مدرنیسم در ادبیات داستانی ایران را جان دهند. جنگ اصفهان با در پیش گرفتن یک خط مشی واحد برای سالهای متمادی بر لزوم تغییر ادبیات داستانی سنتی ایران اصرار ورزیدند. برخی از مهمترین چهره‌های ادبیات مدرنیستی ایران را میتوان در میان این حلقه دید، از جمله: هوشنگ گلشیری، بهرام صادقی، تقی مدرسی، ابوالحسن نجفی.