آبشخورهای فرهنگی و دینی شعر شفیعی‌ کدکنی

شفیعی‌کدکنی با انتشار دوازده دفتر شعری و نیز انتشار شعرهای پراکنده در نشریات، در میان شاعران معاصر بعنوان شاعری بزرگ و صاحب سبک شناخته شده‌است. یکی از ویژگیهایی که شعر او را از شعر سایر شاعران ممتاز و مشخص میگرداند پشتوانه‌ غنی فرهنگی شعر اوست. در این مقاله آبشخورهای این پشتوانه‌ فرهنگی و چگونگی نمود عناصر آن بررسی میشود تا از این طریق هم نقش میراث فرهنگی در آفرینش آثار هنری جدید مشخص شود و هم بخشی از گرایشهای فکری شاعر شناخته گردد. برای این منظور پس از شناسایی و استخراج‌ عناصر فرهنگی، آنها را طبقه‌بندی و تحلیل کرده‌ایم. نتیجه‌ پژوهش نشان میدهد که علاوه بر عناصر فرهنگ ایرانی، عناصر فرهنگی سایر ملل در شعر شفیعی حضور دارند و رابطه‌ شعر شفیعی با این میراث فرهنگی یک رابطه‌ دو سویه است. از طرفی این میراث فرهنگی به شعر شفیعی عمقِ معنایی و غنای زبانی میبخشد و از طرفی هم آن میراث از زیر گرد و غبار تاریخ به در کشیده میشود و در آینه‌ شعر شفیعی با چهره‎ای تازه و نو به حیات خود ادامه میدهد و با زندگی و جامعه‌ امروزی پیوند بر قرار میکند.