>
Fa   |   Ar   |   En
   جایگاه مفاهیم «فقر» و «فنا» در سبک عرفانی و رِوایی عطار نیشابوری  
   
نویسنده قربانی رحمان ,طغیانی اسحاق ,روضاتیان سیده مریم
منبع سبك شناسي نظم و نثر فارسي (بهار ادب) - 1394 - دوره : 8 - شماره : 2 - صفحه:343 -365
چکیده    «فقر» و «فنا» دو مفهوم مهم در عرفان اسلامی هستند. فقر همواره با «غنا» و فنا با «بقا» ملازم است. جایگاه زوج نخست در میانه و زوج دوم در انتهای سلوک میباشد. اما فقر و فنا در عرفان عطار آمیخته شده و در قالب مقام «فقر و فنا» و به عنوان آخرین مرحله سلوک درآمده است. این موضوع یک مساله متمایز در سبک عرفانی عطار محسوب میشود. به تبعِ تمایز سبکی مذکور، نقش فقر و فنا در تحلیل روایت منظومه‌های عطار نیز متفاوت خواهد بود. در این مقاله، ابتدا از زاویه سبک‎شناسی عرفانی و سپس از چشم‎انداز روایت‎شناسی به تحلیل مقام فقر و فنا و ویژگیهای آن در عرفان عطار پرداخته میشود. تمرکز نویسندگان در تبیین مطالب، بر دو منظومه منطق‌الطیر و مصیبت‎نامه است.
کلیدواژه سبک‎شناسی عرفان ,فقر و فنا ,مصیبت نامه ,منطق‎الطیر ,درد
آدرس دانشگاه اصفهان, دانشجوی مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان, ایران, دانشگاه اصفهان, استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان, ایران, دانشگاه اصفهان, دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved