نگاهی به شمع و بازتاب آن در شعر فارسی

واژه شمع در گستره ادب فارسی، بسامد فراوانی دارد؛ بطوری که بیشتر شاعران در سروده‌های خویش به شمع، توجّه داشته و تصاویر و مفاهیم کاربردی متنوّعی را از آن، مطرح کرده‌اند؛ تصاویر و مفاهیمی که حاصل خلّاقیّت شاعران در خیالپردازی و نگاه موشکافانه آنان به محیط پیرامونشان بوده ‌است. از اینرو، واژه شمع در متون منظوم گذشته فارسی در دو بُعد معنایی و تصویری آن، بازتاب گسترده‌ای داشته ‌است. این مقاله با مطالعه متون منظوم فارسی از آغاز تا پایان سبک هندی، واژه شمع و چگونگی ساخت و استفاده از آنرا بررسی‌ و کاربردهای مفهومی و تصویری شمع را در شعر شاعران آن روزگاران، تشریح کرده ‌است. همچنین، این جستار با ارایه شواهد شعری گوناگون، کوشیده‌ است که دریافتها و برداشتهای سطحی و گاه نادرست برخی از شارحان را در شرح تصاویر مربوط به شمع، روشن سازد.