نقد و بررسیِ موتیف، ساختار و مضمون در اسلوب معادله های غزلیات کلیم همدانی

از راههای خلق تصاویر هنری و ایجاد زمینه های منطقی و قابل درک در غزل کلیم، به کار بردن اسلوب معادله است. اسلوب معادله نوعی تشبیه است، شعر را به ساحتهای تصویری روشن و قابل درک رهنمون میسازد و به سبب شکل ساختاریش – از مفهوم معقول به مفهوم محسوس- هیاتهای ذهنی شاعر را به هیاتهای بیرونی در جهان ما میپیوندد و زمینه درک مفاهیم را فراهم میکند.اسلوب معادله از دیرباز در شعر فارسی کاربرد داشته و در اشعار سبک هندی بویژه در شعر کسانی چون کلیم و صایب بسامد بالایی پیدا کرده و از ویژگی های سبکی این دوره به شمار میرود. کلیم در اسلوب معادله تنوع بسیاری ایجاد کرده وشعر وی به داشتن اسلوب معادله خاص و مبتکرانه اش از سایرین ممتاز گشته است، این ابتکار و سرآمدی وی در ساخت اسلوب معادله، از چهار ویژگی، نشات گرفته و شکلی انحصاری یافته است که عبارتند از : 1- موتیفهای شعری و نقش کلیم درین زمینه 2- فراوانی اسلوب معادله 3- نوآوری در شکل ساختاری اسلوب معادله 4- مضامین ارایه شده در قالب اسلوب معادله، اساس این پژوهش نیز مبتنی بر بررسی و معرفی این چهار ویژگی و چگونگی آن است، بدین شیوه که ابتدا اسلوب معادله معرفی میشود و سپس، نمونه هایی از کاربرد این صنعت ادبی در اشعار ادوار پیشین ذکر خواهد شد، آنگاه به معرفی اسلوب معادله در اشعار کلیم، از لحاظ موتیف، از لحاظ ساختاری و مضامینی که در قالب آنها بیان شده است میپردازیم.