نگاهی به محتوای چهار مقاله نظامی عروضی و آرا دیگران در باب آن

چهار مقاله نظامی عروضی از متون نثر فارسی است که به روش حکیمان تحریر شده و به لحاظ اشتمال آن بر چهار فنّ دبیری، شاعری، طبّ و نجوم از اهمیّت به سزایی برخوردار است. این اثر به دلیل آن که واجد سبک مینیمالیسم است علاوه بر فصاحت و جذابیّت حکایات، بُرش های مهمّی از زندگی بزرگان را در هر چهار فنّ به نمایش میگذارد و نثر آن به گونه ای است که اثر مستقیم بر احساسات مخاطب میگذارد. همچنین ملاحظات دقیقی در تعریف شعر و ماهیت آن، اوصاف شاعران و عنصر تخیل به دست میدهد. گذشته از مقام ادبی آن این کتاب متضمن تراجم نویسندگان، شعرا، اطبّا و منجمانی است که به زمان مولف نزدیکتر یا با او معاصر بوده اند و غالباً اولین ماخذ ارجاع به مواردی از زندگی بعضی از شاعران، نویسندگان و علما به شمار می رود. در این مقاله به بررسی زوایای مختلف اهمیت این اثر پرداخته ایم و ارزش و جایگاه چهار مقاله را به عنوان اثری در راستای مطالعات ادبی و ایرانشناسی در نظر داشته ایم.