نگاهی به مضمون آفرینی و استعاره پردازی (مکنیّه) در سبک شاعرانه نفثه المصدور

در نثر فنّی و مصنوع، آرایش لفظی، تصویرآفرینیهای بدیع و اصرار بر کاربرد انواع صورخیال و صنایع بدیعی از اهمیّت خاصی برخوردار است که نمونه بارز این کاربرد را میتوان در نفثه المصدور مشاهده کرد و به این دلیل، آن را نمونه اعلای نثر فنّی و مصنوع دانسته اند. زیدری نسوی با بیانی شاعرانه و تخیّل بسیار غنی و بی نظیر، گوشه هایی از تاریخ ایران را در قرن هفتم ـ که همزمان با حمله خانمانسوز و ویرانگرانه مغول است ـ با تسلّط کامل بر نویسندگی، به نگارش درآورده است.انواع صورخیال، به عنوان ابزار تصویرآفرینی و مضمون پردازی، در اختیار مولّف بوده تا اندیشه ها و احساسات خود را در لباس الفاظ زیبا جلوه گر سازد که در این عرصه، انواع استعاره بویژه استعاره مکنیّه در خلق تصاویر و تعابیر بکر و بدیع و ترکیبات نغز و ملموس از برجستگی و تمایز ویژه ای برخوردار است.در این مقاله سعی شده است تا علاوه بر نشان دادن قدرت و توان نویسنده و بیان وسعت اندیشه و نشان دادن گستردگی دایره لغات، به اشکال گوناگون استعاره مکنیّه پرداخته شود و پس از ذکر و تحلیل مثال هایی از نفثه المصدور، میزان کاربرد و شیوه به کارگیری هریک برای آفرینش تعابیر دلنشین و مضامین نو و تعجّب برانگیز نمایانده شود.