شگردهای استفاده حافظ از احادیث اهل بیت علیهم السلام

حافظ شیرازی یکی از بزرگترین شعرای فارسی زبان است که همگان به بلندی مرتبه اش در شاعری و عظمت مقامش در عرفان مقر و معترفند.صفای باطن و ذهن خلّاق و طبع بدیع و نکته سنج،او را در میان شعرای ادب پارسی ممتاز و برجسته ساخته است.خواجه راز در غالب غزلیات شورانگیزش، در حدّ وسیعی از روایات نورانی اهل بیت علیهم السلام بهره برده که این مورد را میتوان یکی از رموز مانایی و ماندگاری شعر حافظ به حساب آورد. وی در بکاربردن احادیث اهل بیت علیهم السلام چنان استادانه و ماهرانه عمل میکند که عواطف هر خواننده ای را برانگیخته و آنان را به تامّل بیشتری وا میدارد.در حقیقت حافظ بخوبی توانسته است با بکاربردن ابزار هنر شعری خویش؛ از جمله تصویرسازیهای بدیع ،ساختار منسجم، و زبان آهنگین، به بهترین وجه کلام خویش را به زیور احادیث و حلیه روایات آراسته گرداند.وی سعی داشته است در تایید سخن خویش،گاه به طور مستقیم و در برخی از اوقات به گونه ای اشاره وار به سخنان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام اشاره کند.هدف ما از این پژوهش بررسی هنرنماییهای ادبی و شگردهای هنری حافظ در استفاده از احادیث اهل بیت علیهم السلام است تا بتوان در آیینه آن ،توانمندی خواجه راز را در استفاده از احادیث اهل بیت علیهم السلام به وضوح دید.