تکرار و تداعی، ویژگی سبکی وحشی بافقی در منظومه فرهاد و شیرین

چکیدهوحشی بافقی در جهان عشق و شیدایی و سوز و گداز مردی یگانه و دلباخته‌ای بیمانند است. مثنوی فرهاد و شیرین، از شاهکارهای ادب دراماتیک فارسی است. عشق آتشینی که در نهاد وحشی زبانه کشیده بود، در این منظومه جلوه‌گر است. آنچه در این مقاله به عنوان یک ویژگی سبکی مورد واکاوی قرار گرفته، تکرار و تداعی در منظومه فرهاد و شیرین است. بسامد بالای انواع تکرارها و تداعیها بیانگر آنست که شاعر به ذکر پیاپی آنها دلبستگی فراوانی داشته است. بگونه‌ای که گاه تکرار یک واژه در چند بیت متوالی آنقدر اهمّیت دارد، که نمیتواند براحتی از آن بگذرد. تعدد شبکه‌های ارتباطی و تکرارهای گوناگون هم استحکام و انسجامی خاص به شعر او بخشیده و هم به غنای موسیقی آن افزوده است. نمودن تکرارها و تداعیها در ابیاتی که به عنوان نمونه آورده میشود نشانگر آنست که میتوان این شگرد ادبی را یک ویژگی سبکی تلقی کرد. و اینکه تا چه اندازه موجب برجسته‌سازی شعر او شده است.