«التفات»، مشخصه ای سبکی در غزل هندی

التفات یکی از صنایع بدیعی است که مفهوم آن بر خلاف تعاریف قدما تنها به انتقال ضمیر از غایب به مخاطب و برعکس محدود نمیشود، بلکه این صنعت امروزه با توسعه معنایی، هرگونه تغییر خلاف عادت در پیکره و محور عمودی شعر را در بر میگیرد. این پژوهش بر آن است با در نظر گرفتن توسعه معنایی التفات، ضمن ارایه تعریف و انواعی برای آن، پیوند این شگرد ادبی را با برخی مختصات سبک هندی چون اسلوب معادله، مضمونپردازی و تعدد معنایی در ابیات بیان نماید. حاصل تحقیق، نشان از آن دارد که نوعی از التفات- واگردانی معنایی- با ویژگیهای مذکور سبک هندی تناسب بسیار دارد، به گونه ای که میتوان اسلوب معادله، ایغال و التفات را در یک ردیف قرار داد و از صنعت التفات به عنوان یکی از عوامل پیوند و انسجام ابیاتِ به ظاهر پراکنده غزل هندی نام برد. بنابراین، التفات یکی از مشخصه-های سبکی سبک هندی است و افزایش انسجام متن یکی از کارکرد های بلاغی آن به شمار می آید.